පසුවට තැවිලි නෑ මෙ ලෙසින් නම්

සරසා නොයෙක් විසිතුරු මල් ගවසා පලදා මුතු මැණික් රන් රිදි ගත දවටා මැරෙනා බවක් නෑ කිසි දින දැනිලා කිසිදා නැතේ අනියත දම් සිහිකරලා අයුෂ ගෙවෙයි හම දැන් රැළි වැටිලා දත් එක දෙක වැටී මුව බොකු ගැහිලා අතපය වාරූ නෑ යන යන තැන වැටිලා මරුවා ලං වෙලා නැතිදෝ දැන් දැනිලා වාරුව නැතිවෙලා මරණය අඩ ගසද්දි පාරුව සිහිවෙලා ධර්මය සිහි කරද්දි කාලය ගතවෙලා තම හිස ගිනි ගනිද්දි මරුවා ඇවිත්නේ පන්සල ලග දකිද්දි හරිහැටි තරුණ වියෙ සිහි උණා නම් අතපය වාරු ඇතිදා මරු පෙනුනානම් සිතතුල අනියත දහම සිහි කලා නම් පසුවට තැවිලි නෑ මෙ ලෙසින් නම්

ආදරයයි මේ ආදරයයි...

ආදරයයි මේ උතුරන්නේ
පුතුගේ සිනහවයි මා දකින්නේ
ජිවිතය මගේ ඔබ පමණයිනේ
ආදර සෙනෙහසමයි උතුරන්නේ

මාගේ ලෝකය ඔබ පමණයි
සිත තුල ඉන්නෙ ඔබ පමණයි
ප්‍රාණය පිරි නිධානය ඔබමයි
ජිවිතයට ලැබු අරුතත් ඔබමයි

හදවත පිරවූ ආදරයත් ඔබමයි
ජිවන මාවත හැඩගැන්වූ කුසුමයි
උතුරා යන සෙනෙහස් ගගුලයි
ගලනා ගග සේ උතුරන ආදරයයි
ආදරයයි මේ ආදරයයි...

අම්මා තාත්තා යන දෙදෙනා කවදාවත් නෑ වෙනතක බලලා

දස මසක්ම කුසේ දරාගෙන රැකලා
බඩගින්නට ලේ කිරි කර පොවලා
රැකගත්තේ ඇගේ ජිවිතයත් පරදා
වෙන කවුරුද මවුතුමි ඔබමයි සෙනෙහස දැනෙනා

ගතකට දැනෙන වෙහෙසක් නෑ දැනිලා
දහදිය වගුරවයි සතුටින් සෙනෙහස උතුරා
අම්මා පිටුපසින් සිටිනා ඒ සවිමත් රජිදා
වෙන කවුරුද පියතුම ඔබමයි හැමදා විරුවා

අවුරුදු ගණන් ගතවෙනවා එනමුත් රැකුම තාමත් දැනෙනා
සෙනෙහස පුදන හැටි කවදාවත් තෙරෙන් නෑ ජිවිතයත් පරදා
අම්මා තාත්තා යන දෙදෙනා කවදාවත් නෑ වෙනතක බලලා
ඒකයි කිවේ සිව් බඹ ලකුණු මවුපියෝ ලග ඇති නිතරම උතුරා

මතක නැද්ද මුතුමැණිකේ

කල්ලඩි පාලමට උඩින්
මඩකලපුවට ගිහින්
පාසිකුඩා වෙරල අයිනේ
සින්දු කියලා අපි නැටුවා
මතක නැද්ද මුතුමැණිකේ

ඉර බසිනා හැන්දෑවේ
ඒ දිහාව බලාගෙනම
වෙරල දිගෙ ඇවිද ඇවිද
රසබර කර කියපු කතා
මතක නැද්ද මුතුමැණිකේ

අනාගතය ගැන හීන ගොඩක්
මව මව ඔබ කියපු කතා
සුන්දර සේ අත් අල්ලන්
ඈත බලගෙනම අහන් හිටියා
මතක නැද්ද මුතුමැණිකේ

බිදෙන රැළි අතරේ පෙන බුබුළු නැගෙනවා

බිදි බිදි රැල්ල යලි යලි ඇදෙනවා
සිප සිප වෙරළ දියඹට ඇදෙනවා
බිදි බිදි සිතත් යලි යලි හැදෙනවා
සිප සිප සනසන්න ඔබ ඉන්නවා

බිදෙන රැළි අතරේ පෙන බුබුළු නැගෙනවා
සිපින රළ වෙරලේ සොදුරු රූ මවනවා
බිදෙන හිත් මඩලේ කදුලැලිම පිරෙනවා
හැදෙන හිත් මඩල සතුටින්ම පිරෙනවා

වෙරල සේ මතක එක තැනක තියෙනවා
රැල්ල සේ සිත හැමතැනම නිතර ඇදෙනවා
වෙරල මෙන් සිතුවිලිත් නිරතුරුව පිරෙනවා
රැල්ල මෙන් සිත නිතර අලුතින්ම හැදෙනවා

දුරම තිබෙනා දෙයට සිත්වී කාලේ ගෙවුනා...

ඈත අහසෙ තනිව හිදිනා
තනි තරුව දෙසම බැලුනා
වලා අතරින් තරුව වැහුනා
තරුව අතහැර අහස බැලුනා

නැගී දිදුලන සුපුන් සද දුටුවා
සදෙන් විහිදුන සිසිල ලංව ආවා
සදෙ සෙනෙහෙන් දවස් ගෙවුවා
අහස සෙමිහිට සදෙ රූ රටා මැකුවා

සදත් පසෙකින් නැගි අහසෙම කොනක තිබුනා
හිරුත් ඇවිදින් අහස මුදුනට සදේ සිතුවම් මකා දැමුනා
හිරුගේ එලියට සිතම වසගව දිවියේ දින දින හෙමින් ගෙවුනා
අකල් වැසී වැටී ටික ටික හිරුත් මතකෙන් ඈත ඇදුනා

දුරම තිබෙනා දෙයට සිත්වී කාලේ ගෙවුනා
ලගම බලනට හිතට අමතක කරලා තිබුනා
ඇසේ ගෑවී ගෑවී ලගම මැණිකුත් හුගක් තිබුනා
මෝඩකමකට දුරක ගොස් ඇත දුකක් දැනුනා

අප වෙන් වෙන්නෑ කවදාවත්

අපි ආයෙත් ආයෙත් හමු නොවුනා නම්
ඉස්සර මතකය විතරක් හිත්වල තිබුනානම්
සුමිහිරි රසතැන් මතකෙට එක්වුනේ නැතිනම්
දුක්බර සිතුවිලි ඇවිදින්-
මතකය පාරන් නෑ එහෙනම්

සොදුරුව ආලය අප තුල තිබුනේ නැත් නම්
අදුරුව යන්නෑ මතකය මේ ලෙස එහෙනම්
පොඩි පොඩි දේවල් හිත් වැනසුවෙ නැතිනම්
අප වෙන් වෙන්නෑ කවදාවත් මේ විදිහටනම්

කැපවී ආලට නොකෙරී අපි හිටියානම්
අප ගැන විතරක් ඔබ මා හිතුවානම්
විරසක සිතුවිලි අප යට නොකෙරුනිනම්
කවදාවත් අප වෙන් වෙන්නෑ එහෙනම්

අපි දෙන්නා පහනයි දැල්ලයි...

අපි දෙන්නා පහනයි දැල්ලයි වාගේ
එක්වී ඉන්නේ සැමදා ආදරයෙන්නේ
ප්‍රිය සොදුරිය ඔබමයි හැමදා මාගේ
සෙනෙහස පමණයි හැමදා දිදුලන්නේ

ඔබගේ සිහිනය සැමදා මාගේ වෙන්නේ
ඔබගේ සිහිනයේ මා ජිවත් වී... ඉන්නේ
සිහිනය ඉටුවන දිනයට අපි ලං වෙන්නේ
සිහිනය ඉටුකරගන්නයි අප වෙහෙසෙන්නේ

බාධක දහසක් ආදර මාවත අහුරන්නේ
බාධක මැඩගෙන අප ඒ මාවත යන්නේ
සෙනෙහස දින දින අලුතින් දළුලන්නේ
දිවිය පුරාවට ආදරයයි අපි සනසන්නේ

ආදරයක කදුලක්

ආදරයක කදුලක් නැති තැන් සොයලා
ඇවිද ඇවිද හැම තැන කදුලුම දුටු හින්දා
වෙහෙස වැඩිවී තිසා වැව ලග නැවතිලා
හිටි විට දුටුවා ඉසුරුමුණියේ යුවල පෙම් බැදිලා...

එදා සිට අද වෙන තුරා ආදරයෙන් බැදිලා
ඔබ දෙපළ ඉන්නෙ කොහොමද කදුලු නොසලා
අසන්නට පිය නගන විට ඔවුන් වෙත බලලා
ඇසුනේ සිහින් ඉකිබිදුම ඉසුරුමුණි පෙම්වති හඩනා

වෙලී උන්නද අපි ආදරය ලොවට පෙන්වා
පිරුණු සෙනෙහස කලින් අප සිත් තුලම රදවා
කලින් කල විරසකය සැක හැම මතුව ආවා
ඉන්න බෑ අපි අතර විරසකය දැන් වැඩිවා

අද සොදුරු වූ එදා අදුරු නිමේෂය

සොදුරු අතීතයේ
අදුරු නිමේෂයේ
ගිනිගත් හදවත
රිදවිය මතකය

සොදුරු නොබෝදින
පෑරුණු හදාවත
සුවපත් කරවිය
අදුරු නිමේෂය

දෑස තෙමාගෙන
කදුලු නොඑන්නට
සවිබල දුන්නේ
ඒ අදුරු නිමේෂය

සිහිවුනූ මතකය
රිදුමක් තරමට
සවියක් ගෙනදිය
අදුරු නිමේෂය

(වසර තුනකට පෙර අදුරු නිමේෂයට)

පෙරදින මතකය අද දින

පෙර එක් වී එකතැන එකටම සිටි මා ඔබ
අද ඇයි දෙතැනක නොහදුනනා ලෙස හිද
මතකය නළියයි පෙර සේ සිත ලග හුන් ලෙස
නපුරුව ඇයි මේ ලොව මෙතරම් කුරිරුව

සිත තුල මා මෙන් ඔබගෙද ඇත පෙර මතකය
වෙන් වී ගොස් ඇත, නොගියද වෙන් වී සිතුවිලි
දුක් වෙන මතකය පාරයි හදවත සිහිවන හැම විට
මතකය අමතක කෙරුමට පොරකයි නොවෙනා අරුමෙක

මතකය රදවා හිදිනෙමි නොබලා පෙරමග
හිත රැදී සෙනෙහස නොතලා පෙරසේ රැකගෙන
දුක්දෙන ගතවුණු කාලය නොකරා අමතක
මතු භවයකවත් යලි යලි නොපතා එක්වෙන

සතුට...

සතුට සොම්නස පිරිලා ඇති බව
සිතා ආවෙමි සොයා ඔබ වෙත
දුක්ක දොම්නස් පිරුණු සිත දැක
ඉවස ඉවසා උන්නා කලක් ගතකොට

වෙර යොදා දහඩියද වගුර වගුරා
කරන දේවල් කොතෙක් වේවිද
සතුට මොහොතයි දුකයි ඉතිරිය
කුමක් වූවද නොකර බෑ ඒ හැම

සතර අතටම ඇවිද ඇවිදා
සොයා යනවා සතුට හැමකල
මොහොතකට සතුට පිරිලා
ගෙවනවා දුක් වෙහෙස දැනිලා

කොහො කොහොමත් කෙදින කෙලෙසත්
සොයා ගිය මුත් සතුට ලැබුනද නිතර පවතින
සතුට ලැබිලා මුසවෙලා ඒ තුලම රැදිලා
හිටිය හැකිවෙද එකම විලසට කුමක එතිලා

සතුට කොයිබද ලොවේ පවතින
නිකෙලෙස් හිතයි සතුටෙ උල්පත
කෙලෙස් පිරිලා ගලන හිත් තුල
සතුට කොයිබද දුකයි උතුරන

මිතුරු

මිතු දමින් වෙලි එක ලග එකට හිටි දා
මහමෙරයි ඔබ ගැන සිතා සිටියේ මා එදා
අනියතයි මොහොතකට අමතකව ගියදා
සිනා සුනු හැටි තාම මතකයි සේ මෙදා

අනෙක් හැම අමතකයි මිතු දමින් බැදුන දා
කලේ හැම දේ මිතුදමින් එය පෙර මගට දා
අනේ කාලය සොදුරු සිතුවම් ලෙසින් ගෙවූන දා
අමතකව සීමා සිතක සිත සොදුරු සේ ගෙවුනදා

ගෙවීගන කාලය අලුත් මිතුදම් බැදෙයි නෙක විදා
ගෙවයි කාලය අමතකයි අතීතය කොහොමදා
කලගුණය මතකයි ඒකමයි තාමත් මිතු දම් රදා
ඒත් කොහොමද අමතකව ඔබ හට සොයුරු බව මෙදා

කමක් නැත සතුටකින් නම් ඔබ ඉතා
කියන්නම් ජයක් වේවා සුව සැප පතා
සිතේ රැදී දේ රැදෙයි පෙර ලෙස සිතා
ආයුබෝවන් නැවත හමුවෙමු නොම පතා

(සිහිවුනූ අතීත සොයුරු දම් පිරි මිතු දමට)