සම්බුදු සිරිත 3

සලුපිලි සේම රජ අබරණ සියල් ගෙනා
චන්නගෙ වදන් අසමින් රජු පුදුම වෙනා
විදිනවාලු දුක් කදක් මේ අප සියලු දෙනා
සැපතක් සොයා යුවරජු වනයේ තවුස් උනා

දරමින් කසාවත් රජගෙහි සලුපිලි අත් හැරවා
කපමින් කෙස්වැටිත් ගෙන අහසට විසි කෙරුවා
ගනිමින් පාත්තර වලදයි බොජුන් රස නැතුවා
සොයමින් දුක් නැති ලෙසක් කුමරුන් වනයෙ සැරුවා

රාමගේ පුත් උද්දක එක් පිරිවැජියෙක්‍ ය
ආලර කාලාම නම් දරනා වෙනකෙක්‍ ය
සත්‍යය සොයා මේ අය ලග නැවතෙත් ය
ඒ අය වෙත මගක් නැති බව වැටහෙත් ය

නිවනක් සොයාගෙන ආ ලෙස මේ සසර පුරා
නොයෙකුත් වත් හුරු කර කර මහ වනය පුරා
විටෙකදි ගිලි නදියෙහි සීතල දිය අලුයමක් පුරා
තව විටෙකදි ගිනි තපියි හිරු දිදුලන දවස පුරා

දුක් දෙයි අන්ත ලෙස සොයනා අවබෝධය ලැබෙයි කියා
හුස්මක් අරන් පිට නොකරම හිටියේ ඒ එක් මගක් සොයා
වැහැරි ගොසින් මුලු සිරුරම දෙතිසක් ලකුණු සැගව ගියා
මරණය වෙතට යාදැයි තුන් ලෝකෙට සැක මතුව ගියා

වීරිය පුදුම ලෙස බුදු හිමියන් තුල පහලව තිබුණු
කාටත් හිතාගන්නට බෑ ඒ හිතුවිලි කොතරම් තියුණු
පින් කද කොපමණද කාටත් බෑ නොව මැන බල කියනු
දස මර සෙන් බිද ජය මේ බෝසත් කුමරුට ලැබුණු

සසරේ කරපු පාරමි බලදම් සවියක් වී තිබුණු
මිහිකත පමණි අප හිමි සවි බල ඇති කෙරුණු
තනි නොතනියට මහ බෝ රජු හිමි රැක ගැනුණු
බුදු හිමි මහිම දුටු ඒ බෝ හිමි සිහිකරමින් වදිණු

හිරු මඩල සේ දහවල අහස් කුස මුදුනේ දිලෙන
සද මඩල සේ සිසිලස බෙදමින් රෑ අහසෙහි තිබෙන
නුවණැස අපමණය අප සම්බුදු සමිදුන් ලැබ ගැනුන
ලියලා ඉවර කල හැකි වේද ඒ ගුණ කද කවදා කොතැන

බෝ මැඩදී සමිදු පෙර ජාතීන් දකින නුවණැස ලැබුවා
සසරේ ආපු ගමනෙහි තතු නියම ලෙස බුදුහිමි දුටුවා
බියකරු සසර ගැන තම ණුවනින් අවබෝධය ඇති වුවා
සසරට බැද තිබුණු හැම බැමි බෝ මැඩදීම දුරු කෙරුවා

මැදියම තුලදි දෙවෙනි වූ නුවණ සමිදුන් මතු කරවා
ඉපදෙන මැරෙන හැම යන එන හැටි නුවණින් දුටුවා
හැම ලොව ගැනම අතැඹුල සේ සම්බුදු ණුවනින් බැලුවා
ඒ හැම ලොවට යන මග සම්බුදු සමිදුන් නවතනු ලැබුවා

අලුයම ගෙවෙන විට කෙලෙසුන් තොර නුවණ ලබන
විමසා බලා සිත පතුලට කෙලෙසුන් දුරු කර දමන
සිත කෙලෙසුන් කිසිවක් නැති බව දැන ගෙන සොදින
වෙසගේ සද පායා ඇත අලුයම සම්මා සම්බුදු බව ලබන

දස බල බුදු නුවණ ලබා තිලොවේ ජය ලබන
සිව් නුවණින් විශාරදව තුන් ලෝ තුල දිලෙන
මහ කරුණාවයි මෙත් සිතිනුයි එකසේ සිටින
අනන්ත ගුණ යුතුමයි මුනිදානන් අප සැම වදින

හිතා ගන්න බෑ ලැබු ණුවන අපගෙ සිත පොඩිනේ
පුද දෙන විට සිත පහදා රැස්වෙන පින
අපමණ නේ
බුදු බව ලැබ තුන් ලොව ජය ගත් පින්වත් සමිදානේ
හැමදෙන එක් වී පුද දී පින් රැස්කර ගමු පින්වතුනේ

සම්බුදු සිරිත 2

උයනේ ඉදන් කුමරුන් ‍මැදුරට ආවා
සිතුවිලි ගඟක කුමරුන් සැරි සැරුවා
නළඟන රැගුම් කුමරුට රුචි නැතුවා
මෙය දැක උනුන් සෙමිහිට නිදි කිරුවා

මැදියම් රැයේ කුමරුන් නෙත් යොමුවෙනවා
කුණු කෙළ පෙරාගෙන නළඟනො නිදියනවා
දෙව් දූ ලෙසින් සැරසි පෙර රැගුමන් රැගුවා
ප්‍රේතයින් මෙනි දැන් කුණු ගද ඉවසනු බැරිවා

සසරක යනෙන අප ජිවිත මෙහෙමයි ඔන්න
යා යුතු වේය නැවතුම සෙවුමට වෙර ගන්න
දොර හැරදමා සොදුරිය සහ පුතු බල මින්න
යනවා මා ඉතින් ඔබ හැම හැර දා පිට වෙන්න

සෙමෙන් ගොසින් ඔහු චන්නය ඇමතිට
කන්ථක අසු සුදානම් කරනුව ගමනට
යා යුතු වේ අප දැන් ගමනක් රහසට
තීරණයක් ඇත දැන් මේ රජ කුමරුට

හනික ගමන යන්න මේ තිදෙනා සුදානම්
රජගෙයි සැවොමත් හොද නින්දේ දැන්නම්
වාසල් දොරටුව හැම සෙබලුම් නොදනි මෙයනම්
අසු කුර හඩවත් නොඇසේ පුදුමයි එයනම්

පින් පිරි මේ කුමරා දෙව්ලොව ඉදලයි ආවේ
දෙවිවරු හැමගේ ඇරයුම පිලිගෙනමයි ආවේ
ඒක නිසයි දෙව් පිරිසගෙ උපකාරය ලැබුවේ
ගිහිගෙය හැරයන්නට බාධක මග හැරවුවේ

පින් පිරි ඒ කන්ථක අසු වේගෙන් යන්නේ
චන්නද ඇමතියා පුදුමෙනි දැන්නම් ඉන්නේ
අනෝමා ගං තීරේට දැන් ලංවීගෙන එන්නේ
ගංතෙරදී අසු නතර කරන්නට අණ දෙන්නේ

මගුල් කඩුව ගෙන හිස කෙස් වැටිය සිද දමා
රන් අබරණ සහ රජ ගෙහි හැදි සලුද හැර දමා
පින්වත් චන්නය මේ අසනුව මා දෙසට යොමා
නවතන්නට මේ දුක් කද, හරිමි රජ සැපත මෙමා

බෝසත් කුමරු ගංතෙර එතෙර උනා
ඒ දෙස බලා කන්ථක ආසු සසල උනා
වාවගනු බැරිව අසු හදවත නතර උනා
චන්නට තනිවම රජ මැදුරට යන්න උනා