අකල් වැසි

නෙතු පියන් වලට පෙනෙන ඉසව්වේ
නෙත් යොමන යොමන දෙස
අහස් කුස සීමා මායිම් නැතිව
අදුරු වළා දරාගෙන
ලොවම එළිය කල-මහා හිරු වසාගෙන
අකල් වැසි පතිත වේදෝ....
සීමා මායිම් කඩාගෙන
ඇල දොල ගංගා වැව් තල
උතුරා යාවිද.....
මඩ දියේ මඩ තලාගෙන
වෙහෙස වී සදාගත්
ගොයම යටවී
දෑස් කදුලින් බර කරාවීද....
අදුරු පටලින් දිවි වසාගෙන
මගේ ගේ පැල ගිනි ගනීවිද....?
අකල් වැසි සමග දුක් ගිනි
පතිත වේවිද....?

කිම්දෝ

සුවද විහිදෙන-රොන් පිරී ඇති
සුපිපි මල් තියෙන තැන් වෙත
බිගුන් එති ගුමු ගුමු නදින් ‍රැව් දිදි...
උන්ගේ මුවගේ තුඩකි රොන් උරා බොන
නමුදු විසපිරි බඹර තුඩගින්
රොන් උරන විට
ඒ මල් වෙත කිම්දෝ විස මුස නොවන්නේ...

සිතක සිතුම්

ගෙවෙන මොහොතක් ගානේ
දහස් ගණනින් මතුව එන
වෙනස් වන එකක් ගානේ
සිතේ මතුවන සිතුම්-කොතෙක් වේදෝ
විටෙක යහමගින් දුවන අරමුණු
දහස් වර නොව වාර කෝටියක්
වරද පසුපස දුවන අරමුණු
සිතට නැගෙනා දහස් සිතුවිලි
අතර කෙතරම් මුලා වෙයිද
අප හැම......
දකින දසුන් වෙතට දිව යන
අසන දේ පසුපසින් යන
නතර  නොවනා ගමන් යන
සිතක කෙතරම් සිතුම් ඇතිදෝ
දුවන මේ සිත
නවතාගන්න හැකිනම්
සතුට සැනසීම ඇතිවී
සුවෙන් සිටිනට හැකි නොවේවිද????