ඉන්න බලන් සිනා වෙලා....

පෙර කල පිනකින් ලැබු මනුසත් දිවිය
සිත සිත ‍රැකිය යුතුමයි වටිනා මේ දිවිය
කිසි වටිනාකමක් දැන් දැන් නැති හැඩය
පොඩි දේ නිසා නැති කර ගයි සිය දිවිය

වැඩිහිටි තරුණ උගතුන් එක් විය යුතුය
හැම තතු කියා දී දැනුවත් කල යුතුය
වටිනා කමත්,ගෙන යන හැටිත් මේ දිවිය
කියලා දෙන්න දරුවන් හට කල් හරිය

ලොකය තුලට යන විට තබමින් අඩිය
කම්කටොළු එන එක නම් මෙහි හැටිය
ඒවා විසදන්න කලබලයෙන් නම් බැරිය
අදහන දහමටම දරුවන් හුරු කල යුතුය

මව්පිය වරුනේ මේ ගැන අසන්නේ
තර‍ඟෙට දුවන අතරේ මෙය සිතන්නේ
දරුවන් සමග ලෙන්ගතු ඇසුරෙන් නේ
උන් ගැන ඇස් යොමන එකමයි වටින්නේ

මව්පිය සුවද දරුවන් හට හැම කල දනවා
මව්පිය සෙනෙහසම දරුවන් වෙත යොමවා
මව්පිය දුවාදරු බන්ධන ආයෙම තර කරවා
මව්පිය වරුනේ ‍රැකගනු ඔබගේ ඒ දරුවා

මව්පිය සෙනෙහස අඩුවුනොත් ඒ දරුවා
වෙනයම් සෙනහසක් සොයනව ඒ දරුවා
සර්පයෝ ඇතේ දස අතම විසකුරු පුරවා
ඒ ගැන සිතන්නට දැන්නම් කල් යල් ආවා

දොසක් ඇතොත් සමා වෙලා
ටිකක් හොදින් සිතා බලා
ඉන්න බලන් සිනා වෙලා
වෙනස් වෙන්න කල් ආවා

ඔබ විතරමයි ඒ ආදරේ...

මා ඔබ දු‍ටු දා ඉදලා
ආදර සිහිනය මා දකිනා
වෙනසක් වී මා හදේ
සිත යලි යලි ඔබ සොයනා
ඒ ආදරේ....මගේ ආදරේ
ඔබට විතරමයි මේ ආදරේ.....
ඔබට විතරමයි......

මෙතුවක් කල් මා
හදතුල හිරවුනු ආදරේ
ඔබදු‍ටු දා ඉදලා
කුල්මත් වී..ඔබටයි බැදුනේ
ඔබ විතරමයි........ මගේ ආදරේ
ඔබ විතරමයි ඒ ආදරේ

යන යන හැමතැන මා හද ඇදෙනා
ඒ රුව ඔබමයි සොදුරේ
කොහොම කියන්නද මා මෙසේ
ඔබගෙන් තොර ආදරයක් නැ කියලා
ඒ ඔබ විතරමයි මගේ ආදරේ...
ඔබ විතරමයි.......

මොනදේ කලත් කොතනක උනත්
මා හදවතේ ඔබ ඉන්නවා
සැමදා එක ලෙසින්
මා ආදරෙයි...
මගේ ආදරේ....ඔබ විතරමයි..
ඔබ විතරමයි ඒ ආදරේ...

කලයුතු යමක් නැත තම තම ගුණවත් වීම හැර

සිත තැන තැනට තාමත් දිව යනවා
එක් තැනකදි එය යලි නවතිනවා
දු‍ටු දසුනකින් මැවි මැවි පෙන්වනවා
සිතුවිල්ලකට මේ හැම එක් වෙනවා

සවනට හඩක් මතුවී ‍රැව්දෙනවා
කී වදනකට යලි යලි සිත්යනවා
රස පහසකින් දිව පිනවෙනවා
ලග නැති වුවත් ලංවී දැනවෙනවා

හැම දේ තුලම ආශාවන් මතුවෙනවා
මම මගේ යැයි හැගුමන් ඇතිවෙනවා
ලං කරගන්න සැම දෙන දත කනවා
නුවණැස හැමගේ මින් වැනසෙනවා

කරනා දෙයක හොද නරකත් නොපෙනෙනවා
නපුරක් හොද ලෙසින් හොද නපුරකට යනවා
පුහුදුන් මොඩයින් මෙහි මුලසුන වැජඹෙනවා
නුවැණැති අයට මොඩයින් ලෙස සලකනවා

ටික ටික වෙනස් වී ලෝකය වැනසෙනවා
වැසි කල ඉරි තලා නියඟය රජවෙනවා
පායන කලට මහා වැස්සට හැම යටවෙනවා
මිනිසුන් නිසා මිනිසත් ගුණ යටයනවා

කලයුතු යමක් නැත තම තම ගුණවත් වීම හැර
බල බල ඉදීමෙන් පල නැත කල් යාම හැර
ටික ටික වුවත් ගුණ දහමට ඉඩ දිම හැර
කාටත් යමක් කල හැකි නැත සැනසීම හැර

හසරැල් මවා දුක ඉවසන් උන්නා...

ඔබ ගැන සිත සිතා හිත වද දුන්නේ
ඔබ දකිනා තුරුම නෙත වද දුන්නේ
ලග සිටිනා විටදි සෙනසුම දැනුනේ
හැර ගිය දා පටන් සිහිවි නෙත හැඩුවේ

යලි එන තුරා මෙතුවක් මම උන්නේ
ගෙන ආ ආදර නෑ ලග රැදුනේ
හැරදා මහද ඔබමයි දුර ඇදුනේ
කිසිදා නොඑන ගමනක ඇයි යන්නේ

වෙන්වන සිතින් එක් වුනා නොවේ
ලංවන විටදි නොදැනුනා නොවේ
එකසිත නැතිව පෙම්කලා නොවේ
කොතරම් කලත් අමතක වුනා නොවේ

හැමදේ අහිමි බැව් දැන උන්නා
නොයනා බවක් මා සිත දැනුනා
ගියදා යලිත් ඒ යැයි සිත කිවා
හසරැල් මවා දුක ඉවසන් උන්නා