බලාපොරොත්තුව

රෑ යහනෙ නිදි ලබන තෙක්
නිදිසොයන මා දෙනෙත
නිදි නැතිව සිටි විටෙක
අතීතය වෙත සිත ගියා

ඈ මා සමග සිටි
අවදියේ කී දෙයක්
සවන් ලග ‍රැව්දිදි
මගෙ මතකෙට ඈ පැමිනියා

කවි ලියන ඔය සිතට
මගෙ ගැන කවි නැතිද
කියා විමසුව අයුර
මතකයට ගොඩ උනා

ඈ දන්නේ නෑ තවම
ඈ නිසා ලිව්ව කවි
තාම මා හිත පතුලේ
ඈ මිසක වෙන අයෙක් නොමැති බව

ලියන කවි පද පද ගානේ
ඇගෙ ගැන නොකියාම
මා කිව්ව වර ගනන්
දන්නෙ මා පමනකි තව

ඇගේ ලග වෙන කෙනෙක්
ඇගේ හිත වෙන අතක
නොමැතිනම් මේ තුරා
මගේ ලොව දොරගුලුද
මගෙ හද මඩල තව
ඈ නමින් වෙන්ව ඇත
වෙන්ව ඇත....
බලාපොරොත්තුව තාම
මැකි ගොස්නම් නොමැත....

විගහින් පවසන්න

දොසක් දැකලාද මං ගැන
දුරින් දුර ගියේ හැරලාද
අතිතේ මතක නැතිවාද
සිතේ කහටක් හිටිලාද තවම

හොරෙන් මතකෙ එයිද
සිතින් ලග ඉන්නෙහිද
හිතෙ වෙනකෙක් ඇත්ද
සුවෙන් කල් යනවාද

හොරෙන් තතු විමසද්ද
වදන් ‍රැව්දෙනවාද
නුවන් නිති නලියද්ද
සිතින් කරදර නැද්ද

රුවත් මැවුනෙහිද
තනිව කල් යයිද
විසදුම තව දුරද
නිමාවක් මෙහි නැද්ද

පිලිවදන් දිය හැකි වෙයිද
විගහින් පවසන්න

සැපයට හිමිකම

මල් පෙති විසිරි - මල් මැලවෙද්දි
මලේ සිරිය නැතිවෙන්නෙ
අත් ත‍ටු ඉහිරි - ත‍ටු හැලෙනා විට
මෙරුවගෙ දිවි නැතිවෙන්නෙ
එනමුත් මේ ලොව
ඇලිල තිබෙනා - බැමි ලිහෙනා දා
සොදුරු හැගුම් ඇති වෙන්නෙ
එක් වී සිටිනා හැම දින හැම තැන
අය තුල සතුටයි දුරුවන්නෙ
ලොව ඇති හැමඟින් - වෙන්වුන දවසට
සැපයට හිමිකම් ඇත්තෙ...

මිරිඟුව

දිය බිදක් බී
පිපාසය නිමවා සොදින්
සැපයෙන්ම සිටිය හැකැයි සිතා
හිරු ‍රැසින් පිරි දහවලක පෙරදින
යන්තමින් දු‍ටු මිරිඟුවක් දැක
‍රැව‍ටුන මා ‍රැව‍ටුනා.....

එත් අද දින
හිරු ‍රැසින් බැටකන
වියලි කතරක
ඈත නොව
නෙත් මානයෙම දු‍ටු මිරිඟුව
දිය පිරුන විල් ඉමක් ලෙස නොව
මිරිඟුවක් බව
සිහිවුනා මට සිහිවුනා....

අතීතයෙන් ඔබ්බට...

අමිහිරි මතකයන් අමතකව
මිහිරි මතකයක මා ‍රැන්දු
සොදුරු සෙනෙහෙ පිරි
ඔබෙ දායාබර නෙතෙනි
මා නැවත උපන්නෙ...

කදුලු පිරුණු මගේ දෙනෙතට
සිනහව කැන්දා....
වැ‍ටුණු කදුලු පිසදාලු
ඔබෙ ඇසුර මට මහමෙරක් තරම්....

ගලන සිසිල් දිය දහරක
ගිලි නාන කල
විඩාව සංසිදෙනා විලසට
සෙනෙහෙ සපිරුණු ඔබේ දායාවෙන්
මගෙ හදේ දුක් නිවේ නිවේ දැන්.....