සොදුරු ලෝ තලය මත
ඇති නොයෙක් කම්කටලු
උසුලනා
මගේ ආදර අම්මා,
නොයෙක් දුක් ගැහැට විදින නුඹ
සිනාසෙයි
දරුවන්ගේ මුවග නැගි සිනා දැක,
නුඹේ කදුලැලි සැගවුනේ ඇයි
දරුවන්ගේ සැප සතු‍ටු සදනට
මගේ ආදර අම්මේ....
තම දිවියද පරදුවට තියා
වෙහෙස වන්නේ නුඹ
දරුවනගේ ලොව එළිය කරනට නොවැ...,
එහෙව් නුඹගේ වෙහෙස ගැන
නොහැගුනේ ඇයි අපට.....
නමුත් වෙහෙස විය යුතුමයි
නුඹේ මුවගේ මෙන්ම
සිතෙහිද....
සදා සැනසුම ලබා දෙන්නට.........
මගේ තැන...............................
No comments:
Post a Comment
ඔබේ අදහසත් ලියා යන්න