අඩන දහසක් නෙත් සනසලා
තාම මතකයි සතුට දුන්
දයාබර අහිංසක මගේ හදවත
වැරදි මග යන දෙපා නවතා
අසා ඇති හරි මග පෙන්නුවා මතකයි
අහිංසක මාගේ දෑත නුඹ ගැන
නපුරු රලු වදන් නවතා
යහ වදන් පවසන්න කිවා මතකයි
අහිංසක දෙතොල් දෙක නුඹ
කා දමන රන් වටින කාලය
රනට වැඩියෙන් වටින ලෙස ගෙවන්නට
අසා තිබු දහම කියා දුන්නා මතකයි
මෙලෙක් වුනු හදක් තිබුනා
එදා මේ මට
මේ හැම කරන්නට සතොසින්
එහෙත් අද දින
නපුරු රලු වදන් පිරිලා
වැරදි මග යන අඩන මා හට
කාලයත් හරස්වී
සිතද නෑ එකගව
No comments:
Post a Comment
ඔබේ අදහසත් ලියා යන්න