ඇයිදෝ....

දකින දහසක් දෙනෙත් අතරේ
සිහිවෙන්නේ ඔබේ නෙතම පමණක්
කිම කියා නොදනිම් දෙනෙත් මාගේ...
ඇසෙන නොයෙකුත් වදන් හමුවේ
‍රැව් දෙන්නේ ඔබ හඩම පමණක්
කිම කියා නොදනිම් සවන්...
හිතන්නට දහසකුත් දසත ඇතිමුත්
හිතන්නේ ඔබ ගැනම පමණක්
උමතුවෙන් දැයි නොදනිම් මෙමා...
සිනාසෙන ඔබේ මුව මඩල නිරතුරු
මැවි මැවී පෙනෙන්නේ ඇයිදැයි කියා
නොහැගේය තවමත් අසරණයි මා...
තනිව ගෙවෙනා මගේ දිවියම
එකම එක රුවකින්ම පමණක්
කිම මෙසේ සිරවෙලා...?