සදා වදිනෙමු අනද හිමි ගුණ මහමෙරක්

අපගේ ගෞතම සොදුරු මුනිදුගේ සසුන ලොව බැබලුනා
කිඹුල්වත වැඩිය දා සයක් කුමරුන් සසුන වෙත පැමිණුනා
පිනා යන අමිතෝදනය රජ පුතු ආනන්ද ලෙස නම්වුනා
ඒ සොදුරු ආනන්ද හිමිගේ වත කියන්නට මට සිත් වුණා

සියලු දම් පද දරා ඉන්නා භාණ්ඩාගාරය නම් දරා
බහු සුතයෙන් ගොයුම් සසුනේ අගතැන ඇත
දරා
විසි පහක් වසරම ගොයුම් මුනි හට උවටැන් කරා
මතක බලයෙන් අග තැන ලබයි හිමි සසරේ  පින් පුරා

ආවේ පෙරුමන් පුරාගෙන පියුමතුර බුදු සසුනේ පටන්
සුමන නම් හිමි කරයි උවටැන් බුදු සමිදුගේ ලඟ හිටන්
පැතුවේ අගතැන් බුදු සමිදු හට වැද පුදා එදවස පටන්
පැතුම ලෙස කල්ප ලක්ෂෙක අවා දෙව් මනු ලෝ සිටන්

සමිදු ගෞතම මුනි පිරිණිවෙයි තාම නැ නොව සසරෙන් ගැලවුමක්
හැඩුම් මැද හිද මුණිදු වැදගෙන දුක් වුනේ දැනිලා නොව තනිකමක්
වෙර වඩාගෙන දිරි ලබාගෙන දහමෙන් සිතට ගත්‍තා සැනසුමක්
සතර ඉරියව්ව අතහැර අනද හිමි සිත නිවා දැම්මේ ගිනිගොඩක්

සංගායනා කරමින් ගැට ගසා දම් මාලයක්
කසුප් හිමි සමග හිමි කලේ යස යුතුකමක්
පුදකරමු අපි අසා සැනසෙන විට දම් පොදක්
සමිදු නාමෙට පුදමු අපි හදා මල් මිටි ගොඩක්

එකසියකුත් තව වැඩිපුරයි විසි වසක්
රෝහිණි ගග මැදදී පිරිනිවෙයි සේ සදක්
දෙපස බෙදුනා ධාතු හිමි කල අදිටනක්
සදා වදිනෙමු අනද හිමි ගුණ මහමෙරක්

මහ රහත් මුනි බිම්බාව ගුණ කදක් දරනා

දීපංකර නම් බුදු හිමි දම් කද ලොව පැතිරෙන්නේ
වඩින හිමිට සුමේධ නම් තවුසකි මග හමුවන්නේ
ගොයුම් නමට බුදු වෙන බව විවරණ කරමින්නේ
සමිදු වදන් අසමින් කෙල්ලක ඒ අසල සිටින්නේ

එදා පැතුමකි පැතුවේ බුදු සමිදුන් නෙලුමින් පුදා
මෙදා වෙනකල් එන්න අප හිමිසදුට සැලකුම් සදා
හදා සෙනෙහස හිමිගේ ගමනට දිරිය දුන්නයි බදා
කදා පින් පුරවන්න හිමි හට දරුවන්ද දුන්නයි වදා

සසර එන විට ආවේ එකටම අත් නොහරමින්
කොයි බවේදිත් ආවේ හිමිසද තනි නොකරමින්
කිදුරු බවයෙදි පාතිවතේ බල ගෙනා පණ දෙමින්
අවසනක් නෑ කිව හැකියි ඒ ගුණ කද සදා වයමින්

වෙසතුරුව ඉපදි අවසන්ම බවයක හිමියන් එදා
දන් දුන්න හැටි කියන්නට බැහැ උපමා කර සදා
පින් පිරුවා එකටම තනි නොකර හිටි ඈ දිවි පුදා
කිය දුන්නා ආදරය මේකයි ලොවට පාඩම සේ සදා

බිම්බාව ලෙස නම් ලබා කුමරුගේ උපත සමගින් ඉපදිලා
ආදරේ කිම යැයි කියා ලොවටම සොදුරු දිවියෙන් පෙන්නලා
මෙහෙසි වී කිඹුල්වත් කුමරුට බොහෝ සතුටින් ගතකලා
යශෝදරා සේ නම් ලබා සසුනේ උතුම් නිවනින් සැනසිලා

සසර ගමනේ සමිදු සමගින් එකට සිටිනා
හැම වෙලේදී සමිදු අතහැර නොයා සිටිනා
මහ රහත් මුනි බිම්බාව ගුණ කදක් දරනා
දරා ගනු මැන ලොවේ හැම මේ පිදුම් කරනා

ඔවදනක්

ඕනෑ නැති විටකදි විදුලි බුබුලක් නිවලා යන්න
අපතේ යන්න දෙනු ඇයි ජල සම්පත සුරකින්න
වටිනා කමක් ඇති සීමීත මේ දේවල් රැකගන්න
වැඩිහිටි සැවොම ආදර්ශයෙන් මේ පෙන්වා දෙන්න

ගහ කොළ ඇළ දොළේ අගය හැමවිට පහදන්න
පරිසරයත් සමග ජිවත් වෙන හැටි කියලා දෙන්න
සතා සීපාවට මෙත් කරුණාවෙන් නිති සලකන්න
එය මග වේය යහපත් හෙටකට ලක දිදුලන්න

පොදු දේපල කඩලා බිදලන්න එපා
පොදු දේවල් සොරකම් කරනු එපා
යන යන තැන කුණු කර දමනු එපා
තිරිසන් සතුන් සේ වැඩ කරනු එපා

ණුවණැති අයගේ ඔවදන් නිති අසාගෙන
යන මග හදාගනු ජය ටැඹ සොයාගෙන
අසරණ අයත් කරුණාවෙන් බලාගෙන
සිට පුත හිතට එකඟව වැඩ කරාගෙන

යුතුකම් වඟකීම් හැම නිති ඉටු කරනු පුත
ලැබුණත් ගැරහුම්ම ලෝකෙන් ඉවසනු සිත
සවිමත් වෙමින් ඔසවනු වරදට එරෙහි අත
යහපත් ගුණ දහම් මිස නොයනුව වරද වෙත

වරදින් මිදී ජයගත් මුනිදාණෝ 1

​සම්මා සම්බුදු සමිදු වදිමින් නගා හඩ
සිරි සදහම් වදිමි හදවතෙහි තබා ඉඩ
වදිනෙම් සගරුවන කියමින් සාදු හඩ
පද බැද පවසන්නේ වරදෙන් මිදුනු හඩ

පුරවරයෙහි අවි ආයුධ හැම දිදුලන්නේ
කරදරයැක්දැයි මේ සැවොම සිතන්නේ
නැකත්කරුවෝ අනාවැකිය කියන්නේ
පිනැති පුතෙකි මෙපුර එළිය දකින්නේ

පින පුරවාගෙන ඇතුලත කුමරු හැදෙන්නේ
කලා වයසට හරියැයි තක්සලාවේ යැවෙන්නේ
ගුරු ගෞරවයට කිසිවෙකු පලමු නොවන්නේ
පිනැති පුතා සිල්ප ලබා ටික ටික ලොකුවෙන්නේ

තක්සලාවේ දක්ෂ පුතා ගුරු හද ජයගන්නේ
සිල්ප ලබන අනෙක් අයගේ සිත මැලවෙන්නේ
ඉරිසියාව මතුව ගොසින් සැලසුම් කරමින්නේ
ගුරු සිත බිදුමට කේළම් එකිනෙක පවසන්නේ

ගුරු සිත් බිදුණි එනමුත් බෑ දඩුවම් නිසි දෙන්න
කරවමි උපායක් මේ නපුරා වැනසී මිය යන්න
ගුරුතුම කතා කෙරුවේ අහිංසක මෙහි එන්න
ගුරු පඩුරකට අවැසිය අතැගිලි දහසක් දෙන්න

හරි ගුරුතුමනි මා ගුරු පඩුරක් පුදවා දෙන්නම්
ගුරු හට මගේ ගරුසරු බව පෙන්වා දෙන්නම්
කඩුවක් රැගෙන කැලයට මා අද ඉදලා යන්නම්
දහසක් මරා අතැගිලි දහසකින් ඔබ පුද දෙන්නම්

ගත්තේ කඩුව තම වාසිය තකා නොවේ
වෙන කිසි වරදකට කිසිදා යටත් නොවේ
ගුරු ගෞරවය කිසිදා සිත වෙනස් නොවේ
ඉන්නේ අහිංසක මිස වෙනකෙනෙකු නොවේ

වනයට යන එන අයට මොහු මරණය ගෙන එනවා
එක දෙක නෙවෙයි විසි තිස් ගණන් ආවත් එය වෙනවා
අසුපිට නැගුණු අයටත් බේරුම් නැත ඉරණම විස දෙනවා
වනයට යන්න කෝසල රටේ හැමදෙන නිති බිය වෙනවා

මිනිසුන් මරා දමමින් අරගෙන අතැගිල්ල
තබමින් ගුහාවක රකිමින් ඇදුරට බිල්ල
තබලා රැකිය නොහැකිය අතැගිලි මල්ල
කුණුවී, සතෙකු කා අවසන් ගත් ඇගිල්ල

කිසිදා සොරකමක් ඔහුගෙන් නොවිලා ඇත
කිසිදා අතවරයක් කිසිවෙකුටත් වෙලා නැත
අතැගිලි ගුරු පුදටමයි වෙන අරමුණක් නැත
මොහු ගැන ලොවට කීමට ගුණ කදක් ඇත

හරියන්නේ නෑනේ ඇගිලි ඉතිරියක් නොවෙයි
කලහැක්කේ ඇගිලි මාලයක් පැලදීම තමයි
ගොතනා මාලේ දැන් ටික ටික පිරෙණු දැනුයි
අංගුලිමාල යන නම පටබැදිලා ඔහුට හිමියි

කපනවා ඇගිලි මරමින් වනයට යන අය අල්ලාගෙන
කියනවා රජුට රට වැසියන් හඩමින් අභය ඉල්ලාගෙන
යවනවා සිව් සේනාවන්ම වනයේ එනු ඔහු අල්ලාගෙන
වඩිනවා බුදුසමිදු මහ වනයට කරුණා සිත උපදවාගෙන

දරුවන් වටිනවා මව්වරු හට හැමකලදී
මා පුතු අසූවේය රජුගේ සේනා යන විටදී
බේරා ගනිමි පුතු මගෙ දිවියම හෝ පුදදී
මව්තුම යන්නේ වනයටයි පුතු ගැන සිතදී

අවසන් නවසිය අනූ නවයක් ඇගිලි බැද
එන්නේ කවුරු වූවත් අල්ලා ගෙලම සිද
සිතුවිලි නොමැත එන්නේ මව පියා වෙද
සිතමින් අගුල්මල් යන්නේ මාවත ඇවිද

එක් පසෙකින් මව්තුම ලං වී ගෙන එනවා
බුදු සමිදුන් පසෙකින් ඔහු වෙත ලං වෙනවා
මව් මැරුවොතින් කල්පයකට නිරයට යනවා
දකිනා සමිදු ඔහූ බේරා ගන්න පෙර මග එනවා

අප මුණිදු සම්මා සම්බුදු ව නිවන වෙත වඩිනවා

හොයාගෙන පරම මග ලොවට නොඇලී සිටිනවා
ගෙවාගෙන ගෝර දුක් සසර නිමාවම දකිනවා
බෝ සෙවනේ වීරියෙන් තිලොවෙහිම ජය ලබනවා
අප මුණිදු සම්මා සම්බුදු ව නිවන වෙත වඩිනවා

බුදුරැසින් බබලමින් නැණ නුවණ උදා කරනවා
පෙර බවය ගෙවා ආ ගමන නිති සිහි කරනවා
රෑ ප්‍රථම යාමයත් දැන් ගෙවි කාලයම ඇදෙනවා
අප මුනිදු ගෙවා ආ සසර මොහොතකින් දකිනවා

දෙවන යාමයට රැයත් ගෙවි ගෙවි දිදුලනා
සමිදු දැන් ඉපදෙනා මැරෙන ලොව බලනවා
ඉපදෙනා මැරෙන සතුන්ගේ ගමන දකිනවා
දෙවන නුවණත් ලබා සිතක සැනසුම ලබනවා

හදන සසරක ගමන කෙලෙස් මුල් දකිනවා
ඒ කෙලෙස් මල අප සමිදු දුරින් දුරු කරනවා
කෙලෙස් හැම දුරුකලා අප මුනිදු සිත දකිනවා
තෙවෙන නුවණම ලබා ගුණ කදක් ලබනවා 

මතුවෙනා නුවණ මැද සමිදු සම්බුදු දිලෙන්නේ
ගුණ කදක් ගල ගලා ලොවට සෙත සැදෙන්නේ
තෙලොව තතු දැනගෙනයි මුනිදු ජය ලබන්නේ
දෙව් මිනිස් ලොවේ ගුරු සිහරජුට අපි වදින්නේ

මුතු ඇටයකි ඉන්දිය මහ සාගරේ

මුතු ඇටයකි ඉන්දිය මහ සාගරේ
කියලයි කීවේ මේ මුලු ලෝකයේ
මුතු ඇටයට ඇවිදින් කලු කූඹීයෝ
දිදුලුම් නෑ කලු පැල්ලම් මතු උනේ

හැත්තෑ වසරක කල මේ පාලනේ
කෑවා ටික ටික ඔබ ලක් මෑණියේ
බලා ඉදන් හැමදාමත් නිකරුනේ
මෑණියේ ඔබටයි දරුවන් නැති උනේ

එක එකාට හොදම එකා කියලනේ
හැමදාමත් කලේ ඉතින් පැති මාරුනේ
මෙහෙම කරන එකම තමයි වැරදුනේ
හොදම එකා තෝරා ගත යුතු අපිමනේ

බුදු සමිදුගේ කරුණා නෙත ලැබුනානේ
සිරි සදහම් ගබඩාවයි සමිදුන් දුටුවනේ
ලොවට උතුම් රට ලෙස අණ පැතිරුනේ
ඒ උතුම් රටට උතුම් නායකයෙක් දෙනු මැනේ

රට රකිනා මහ විෂ්ණු දෙවියනේ
බලා මොවුන් ඈතක විසි කරමිනේ
සක්දෙවිදුගේ වරමක් ඉල්ලා ගෙනේ
දෙව් පුතෙකුට වඩින ලෙසට කිව මැනේ

හැම විපතම දුරින්ම දුරු කරමිනේ
සතරවරම් දෙවිරජිදුන් මෙහි වඩිමිනේ
වෙසමුණි දෙවි අණ මෙහි පතුරවමිනේ
වින කටිනා උන් අල්ලා ගෙන යනු මැනේ

මහ බෝධීය මහ සෑ අනුහස පතුරවමිනේ
මහ බලගතු දන්ත ධාතු හිමියන් වඩිමිනේ
වැඩහිදිනා බුදු සමිදුගේ දා බලයම් රැගෙමිනේ
රැකදේවා මෙලක සිල් ගුණ දම් පිරි අනුහසේ

රැගෙන ආපු, සඟවා තිබෙන ආයුධ එලිවේවා
සැගවී සිටින, උදව් කරන හැමදෙනාම හසුවේවා
නීතී රකින ලක් පුතුනට කරදර හැම දුරුවේවා
මනුසත් ගුණ හැමදෙනාට නිසි ලෙසටම පිහිටාවා

සැනසීම සොයාගෙන - රැවටීම

සැනසීම සොයාගෙන
සැප සතුට පතාගෙන
ජිවිතය ගෙවාගෙන
කොහේ යන්නෙද මෙසේ

කුඩා කල පෙර පාසලෙන්
ඉස්කොලේ ගිය පසුව හමුවෙවි
සැප පිරුණු ලෝකයක් හැබෑවට
කියා කිව්වා මතකයි වැඩිහිටියෝ

පෙර පාසලේ තිබුණු ඒ සොදුරු ලමාවිය
සැප සතුට හා තිබුණු සැහැල්ලුව
ටිකෙන් ටික අඩුවෙමින්
පිරුණානේ ඔලුව ටික ටික බරවෙමින්

එක වසර දෙක වසර පසුකරන්
පලයන් මගේ පුතේ පහ වසරටම
පහ වසර විභාගය සමත් වී ගියොත්
හමුවෙවි නුඹට සැප ලෝකයක්
කීවා මතකද ගුරුවරුන් වැඩිහිටියෝ

හැම දේම පසෙක කොට
පොත් පත්තරම තුරුළු කොට
ලිවානේ පහ වසර විභාගය
කෝ ඒ සොයපු සැප සතුට සැහැල්ලුව

හය වසර හත අටද නවයට ගියා
පුතේ තව දෙවසරයි ඕලෙවල් විභාගෙට
ලියා සමත් වූවොත් උඩින් අන් හැමට
උඹ සොයන සැප සතුට ඉන් පසුව හමුවෙන්නේ
කියා කීවනේ මව් පියන් නෑසියන් වැඩිහිටියෝ

පලවෙනියා වෙලා දහය වසරෙදි
එකොලහට ඇවිත් දැන් ලඟයි ඕලෙවල්
වැඩ ඇතිව සියලු විශයන් උඩින්
A අරන් සමත් වී ගියත් 12 වසරට
අනේ නෑ නොවැ සොයන සැහැල්ලුව

දොලහ දහතුන වසර වල දෙවසරක්
ටියුෂන් වලට වසර දෙක හමාරක්
කලා විභාගය ඒ ඒලෙවල් වරක් දෙවරක්
තව ඉතිරි වාරයයි තුන් වතාවක්
කැම්පස් එකයි සුර පුරය මව මවා කිවේ
ගුරුවරුද ගම්වැසියෝ මව් පියන් වැඩිහිටියෝ

පාස් වී ඒ ලෙවල් වයස විසිගණන් පසුවෙද්දී
ගියේ කැම්පස් එකේ සුර පුරය හොයාගෙන
අනේ කෝ ඒ කියු සුර පුරය
තිබුනු සැහැල්ලුව සහ සැප සතුට
ටිකෙන් ටික අහවරයි සොයා සොයා සුර ලොවක්

ඩිග්‍රියක් කරතියන් පන්තියක් එක්කහුව
හොයා හොයා ජොබ් එකක් ඉන්‍ටවිව් පසුකරන්
සුර පුරය කියා කියු හැමදාම , හැමදෙනාමත්
සොය සොයා ආවට මේ විසල් කොලොම්පුර
අනේ දැන් ඒ තිබු සැනසීම අහවරයි නියමෙටම

කලුවරේ යනවාලු - කලුවරේ එනවාලු
බොඩිමක හෝ පොඩි ඇනෙක්සිය ඇතුලේ
දහදුකක් විදගෙනම - කඩ කෑම කාගෙනම
සොයනවා සැප සතුට - මිරිගුවක් හෝ නොදැක

ආයෙමත් යන්න හැකිනම් පෙර පාසලට
එහිම නවතිනවානේ - ඇතිය එහි සැප සතුට
ආයේනම් ලොකු වෙන්න කියන වාරේකට
"මෙහෙම මට හොදයි. ඕනි නෑ ලොකුවෙන්න"